115. wê rojê ez gavên bi lez va di nav çarsiyê da dimeşîyam, rojnivîsk hate bîra min. Mi go erê, jiyana min a bêhest û sar û xar da tişteke qeydkirinê tine ye.
Lê eva sê roj e bûyerek çêbû îro dibe nesîb ku binivîsim.

sê roj ewil sibêzû wek hero ez dîsa diçûme kar, di nav aveke piçûk û genî da masiyek diçû-dihat.
Ez şaş mam. Pêşîyê min go qey xewn e an jî xeyal e. Lê na! kûrahiya ava genî herî zêde 9-10 cm bû. Ev kortika şûna tekerên wesayîta va çêbibû. Êvarê jî şilî barîbû av têda kom bibû.
Lê masî kû hatibû gelo?
Masiyeke mezin û gewr bû.

ez şaş mam û min masî seyr kir.
masiyê ferq kir ku ez sekinîme wê temaşe dikim, ewa jî qederekî sekinî paşê dîsa çû-hat xwe di nav ava genî da çeliqand.
min destê xwe va çavên xwe givaşt lê na masî birastî jî masî bû û li wir bû.
gelo ev mesî ji kû hatibû vira? An kê/î anîbû danîbû nava vê ova genî? helbet însanekî eva anîbû xistibû nava vê avê. Lê çima?

dilê min ra derbas bû min go ez ê wê masiyê wira derxim û biherim bavêjime nava çemekî.
Lê min wisa nekir. Mi pişta xwe da masiyê û ez çûme kar.

Ew roja heta êvarê ew mesîya hişê min da bû.
Ez êvarê kar derketim wira ra derbas bûm lê mesî wira tunebû, av jî kêm bibû.
Jixwe eger wesayîtekî wira ra derbas bibûya tiştekê bihata serê wê.
dilê min ji bo masiyê şewitî. Min dikaribû ew masî bibira bavêta nav aveke mezin, şolî û temîz.
Lê min nekir.

dibe kû ew masî ez bixwe bim jî.
Di dinyayeke şolî da ......................

Lê ku masî avê derkeve wê bimire.
Lê ku masî avê derketa wê bimirîya..