13. li taksîma stenbolê kafeyek beredayî û nahêje pêcn quriş pere... ewqas qal kirin ku rojekî bi pirs û pirs mi go ca ez jî herim çi quzzilqurt li wir heye. vir de wir de heya min dît li asansora wê ya pîsik siwar bûm min dinyaya wiyalî dît. roniyeke zenûn, bîhneke giran ku ji bîhna cixarê û tevlêbûna rûtûbetê pêk hatibû û hewayeke qirêj, kursî û maseyên xirxote, çayeke ji êvar de mayî û tehl, rûniştvanên sût û sengele û tolazên beredayî, mûzîkên beredayî... Îmanê min jê çû. bîzê min li hev ket hima tevî çaya nîvcomayî jê derketim!