9. (bnr: peyman ji yarê)



Bi  şalê kesk û sor û zer

Bi pêlaven bendik li ser

Dame ber sed tîr û xercer

Deh li dil da, not li ceger.



          Ji kulîlkan taca wê ye.



Ji sazê hat, westa û mest

Lê rast hatim wa dest bi dest

Min maçek ji lêvên wê xwest

Got: “Ma bi çi maf û mebest? ”



         Min got: “Ew jî baca rê ye.”

 

Bi taca kesk, sor û zerî

Zarşîrînê keça perî

Şeng û şox û eşqperwerî

Li Amedê, li Agirî...



          Ji zîv û zêr, birca wê ye.                           



Keça ciwan, lêv erxewan

Şalê rengîn li nav milan

Kase kef de, hate eywan

              Tîr avêt dil

Dil disotin bi awiran

 

          Şiva xosê bejna wê ye.

 

Li ber masê şox rûdinişt

Mey dinoşî, qedeh dimijt

Lêv li camê şopek dihişt

Min cî girt li masa tenişt



         Çavên min her li fercê  ye.



Bi nazî  li min zîvirî

Kenî, got: “Ey Bro Omerî!

Wele jêkin dest û serî

Ji te pê ve, kes ne yarî.”



         Ev; peyman û merca wê ye.



bro omerî