2. ji bo me kurmancan di peyivîna zimanên din de kêşeyek e jî, çûnku ji ber ku em bi xwezaya zimanê kurmanciyê diramin dema em bi zimanekî din dipeyivin jî em van dengana tev lê dikin. bo nimûne peyva "belkî"yê bi kurmancî bi k-ya nerm e lê bi turkî bi k-ya req e, lê dema em turkî dipeyivin jî em wek kurmanciyê bi lêv dikin. û eve ne hew ji bo turkiyê ye ji bo her zimanî ye, eger kurdek rûsiyê jî bihêvose ê peyva "перемотка (peremotka)"yê bi t-ya nerm û k-ya nerm bi lêv bike, eger haya wî/wê ji van dengan tune be. helbet eve kêşeyeka biçûk e û îhtîmala mezin kes pê nahese jî û dîsa jî ê ji we fam bikin. lê di peyivîna soraniyê de û zaravayên din de kêşe mestir e çûnku gelek peyvên hevpar hene û bi nivîskî heman in lê bi dengî cuda ne. û mirov pê dihese ku çewtiyek heye. yanî eger wun kirdin'a soraniyê bi k-ya nerm bi lêv bikin ê ji we fam bikin lê ê pê jî bihesin ku dengek ne rast e. loma divê haya kurmancan ji van dengan hebe û bizanin kîjan peyv bi kîjan dengî ye.