3. xewa herî bitalûke ye ya ku di nav mewdeyên nimêjên esir û êvarî de tê jiyîn. mirov ji ber betilbûyîna canê xwe û heke têr be, ji ber giraniya xwe nikare li ber xwe de û hema di xew re diçe. piştî xewa saetekî hemû xewa şevê diherimîn û tehemûla mirov bi kesikî re û bi tu tuştî re nedima. di dema xortaniya min de min ev çax ji xwe kiribû edet ku radiketim: çerxa bêweç û mixabin sûreta min li nav baçimêlk û bum û frankensteinî de diçû û dihat, sebra kesek bi min nedihat ku di wan êvaran de sebra min bi xwe jî ji min nedihat û ji hevûdin re û ji min re digotin, viya dîsa ji xew rabûye, bela xwe pê nedin, wê bi ba'cokiya xwe ew ê pitpitokî bike. *