1. tevliheviyeke asayî ye belam divê mirov serrast bike ta ku ziman tevlihev nebe.

sedema wê jî diyar e, kesên ku hîn zimanê tirkî dibin pê re hînî peyvên esilerebî yên ku di tirkî û di kurdî de jî hene lê ji ber ku tirkan piştî şoreşa zimanî ew dengên erebî ji zimanê xwe derxistin û zimanekî Çêkirî derxistin holê.

wek di erebî de

muxalefet, exlaq, xeyal, xerab û hwd.

îca ev di tirkî de bûn:

muhalefet, ahlak, hayal, harap.

lê di kurdî de wisa nabe.

heta şivan perwer bi xwe vê xeletiyê dike û di strana min bêriya te kiriye de dibêje

(bnr: hat heyalê wî)

ew xelet e, wek gelek xeletiyên dî ku gelek stranbêj dikin.

(bnr: cudahiya k û q)

2. gunehkar ezim ey hakim beg.

çi ye seza me beferma.

3. heletî û gunexeke mezin e. bi zêdehî ji aliyê şehsiyetên ku muxasebeya rêzimanê nizanin ve tê kirin. bizanibin ku ew di cexaleteke mezin de ne.

(bnr: nivîskar li vir li belayê digere) *

4. (bnr: li dijî cehaletÎyÊ êrîş)