1. demên ku gelek zêde behsa mirinê tê kirinde wateya wê qels dibe. mirin weke ku normal û asayî be tê dîtin û tê qebul kirin (weke ku van rojan weke piraniya kurdan ez jî dijîm). pê re kêliyeke mirov nêzikî mirinê buyî dijî û dibîne ka nêzikbuna mirinê di rastiyêde tişteke çawane!

rewşeke pir xerab! xwedê neyne serê tu kesî

2. Rewşa a nihe ye ku herroj çend kurd dimirin lê êdî qet bandorek mezin Ser me da naket. Di berê de mesela 7 8 berê dema ku uğur kaymaz, şerzan Kurt, Ceylan önkol hate kuştin me dikir girî em tevlî meşan û tevlî daxuyanîyan dibun an jî qenebe em gelek li ber xwe diketin, me soz di da ku eger rojek em bizewicin û lawîkek çêbe emê nav deynin şerzan, ger keçîk be emê nav deynin Ceylan. Bi vî awayî me didan nîşan kh em ne hînî mirinê ne û em hûre nabin jî lê niha welê hatîye ku tiştên ku di demên asayî de bibin sebeba serhildanê êdî qet bandorek wesa naket. Bi saya "demokratîk türkiyeci" û komara tirkan ve em êdî hûre mirinê bûn....