5. Meqerne ye. Ez meqerneyê êdî di nav xwarinan de nabînim. Li ba min felsefeyeke jiyarê ye. Îro jî dora meqerneyê bû. Îro warê bînahiyê min li gorî dema buhurî yê dora meqerneyê hêj zêdetir e. Gava dora meqerneyê tê ronahiyek di nav min û dorê min de rû dide. Ji nişkav de li ber min heft derî vedibe. Ew ronahiya ku derdorê min de ne dibin yek û riya deriyê ku tam di ortê de ye weriqînin. Her car û her car ku ez dixwazim ji wê derî derbas bibim hundirê dengek tê guhê min. Ez ji sipesteyên xwe xwe vehiş tînim pê re diwerqilîm ku ev dengê qirpikê min e. Dikim nakim nikarim derbas bim û zehf meraq dikim lê nizanim di hundirê de çi heye. Gelo sedem zêdebûna vîtamîna ku meqerne di nav xwe de dihevîne ye. Divê ez pharmatonekî ji xwe re sparij bidim êdî. Ditirsim carinan. Meqerneyeke lê ji însana çi çêdike dibînin. Hevalekî min ji min re wek pêşniyaziyeke got avbacana sosa wê hinek kêm bike ava wê jî piçek zêde bike. Min biya wî kir lê çu sûda wî ji ji min negihişt. Heke ezê wî bibînim ezê çavê wî derxim. Hemû sûcê wî ye. Tu dibînî ne tu fêdeyê wî nagihijê min yaw, ellah ellah!