2. (bnr: diyariya yarê)



Ji dostê re çi rêkim,ez diyarî ?

Diyare yar dixwazî min bi yarî



Dixwazim can û dil jêre bişênim

Tenê şerme,hemî derd û hejarî



Dixwazim herdû çavan jêre rêkim

Bikêr nayên,ji wan her xwîn dibarî



Divêm jêre ziman û dev bişênim

Ne hêjane şev û rojan bi zarî



Nizanim ez,çi hêjaye ku rêkim?

Cihan pêkve bihayê biskê tarî



Serî,naçare min danî li ber pê

Me go:şahim,tu pêlêke siwarî



Tenê xanim,bi nazî hate ser min

Zivistane,li min şîn kir biharî



Bi wan lêvên şirîn go:rabe seyda !

Tu serbestî ji min çibkî,dikarî



Ji rêve ez beîme pê û destan

Bi jor ve hilkişîme ez ji xwarî



Ji bexçê paxilê çûme du sêvan

Ji bistanê riwan dêmên henarî



Ji lêvên erxewanî min du sed cam

Şeraba hingivînî nû,vexwarî



Bi destê xwey sipî ez kirme hembêz

Wekî pola helandim ez bi sarî



Me herdû dest li bejnê bûn hema’îl

Bi ber pêlan ketin reşbisk û çarî



Me talan kir ber û bistan bicarek

Kenî û go:bese rabe Hesarî !



Me go:gorî Cigerxwîn bû divê rê

Bi dest nayê wekî îro tu carî.



Cegerxwîn

Ji dîwana Ronak