12. (bnr: strana bajarê bê hîs)



“Şev bû...

bajarekî bêdeng û dev bû

canê te bi girî re li hev bû”

Ehmed Huseynî





1.

wexta te

lê dixist

û diçûyî

min dixwest

ji kûrkûra dengê giriyê xwe

stranekê ji te re çêkim

û ji kûrkûra temama giriyê bajêr jî koroyekê

çi bikim

ez ne mûzikjenekî binamûs bûm

ew bajarê tu jê direviya jî

ji xwe ji koroyeke kezebşewat pêk nedihat

nizanîbûn reşêşkên rondikan bibarandana

di nav wan de

min girêk li giriyê xwe xistibû

kanî strana te jî ji melodiyên giriyan çêdibû

bi ser neketim, bibore, çênebû

çavên min birijin

bê stran bimînim

ku min tu bê stran şandî



2.

wê wextê

bi xezeb

li vî bajarî



ez bi efara evîna te ketim



çiqas ken û maçên te hebûn

min zû zû civandin ji bajêr

nebêje çima

çavên min bar nebû

ku ji wan re bihêlim

lê dîsa jî

min hinek dil

kirin sedeqa evîna xwe û te

û min li bajêr belav kirin

tu zanî pê

bê çi bû

bajar dîn bû

û bi çolê ket

çû û çû....