8. nimêja ku ji ber ku carinan di xew de dimînim nikarim herimê..

neyse du an sê hefte berê, li mizgefta mezin a amedê, melayeke meşhûr heye bi weza xwe meşhûr e û bi qasê ku ez zanim bi ya metna ku diyanet ji wan re rêdike nake, dema derdikeve ser mînberê çi te bîra wê dibêje.. lê hema bêje her hefte her heman seremonî.. birayên me yên misilman yên li sûrî û misir û îraq û afrîka û nizanim kîjan kunc û kuncala dinyayê zilmê dibînin, eger em xurt bûna û yek bûna me dikarî em wan ji destê zilmê xilas bikin filan.. axirê rojekî di nav weza xwe de go binêrin, xwudê serokwezîrekî misilman û hikûmeteka ehlê îman daye me, divê em qîmetê vê lutf û kerema ku xwudê bi me re kiriye bizanibin, qenebe di meseleyên îslamî de divê em piştgiriyê bidin serokwezîrê xwe filan.. axirê ji nav cimaetê tibabek rabûn di ber niçniÇê re mizgeft terk kirin, piştî wezê jî dîsa tibabek mirov li melê kom bûn gazindê xwe jê kirin..

dîsa hefteya borî heman melayî piştî wezê di nav duaya xwe de digo ya rebbî tu me ji îdeolojiyên wekê sosyalîzm û komûnîzmê ê ku bêdînî û xwudênenasiyê li ser xelkê ferz dikin biparêzî.. *