3. albûma ku nisret îmîr bi telafûza xwe ya çewt û çelexwehrî kutaye diya beytên nestêle yên ehmedê xanî de.. mirov berî ku here ber derî û dergehê parsekekî jî bi du sê dengan dengê xwe akort dike, axaftina xwe kontrol dike, evî camêrî jî muhtemelen pêşiyê çend note li hev anîne û paşê rasterê kitêba tiberik mem û zîn vekiriye û beyta dilê wî lê rûniştî hema wê gavê û wê seetê xwendiye û qeyd kiriye..

di strana xwe ya bi navê hebhinarkê de jî bi qasê barê kerekî şaşiyên bilêvkirinê hebûn, me got cara pêşÎn e normal e lê di vê albûmê de stranên ku tê de şaşiyên dîksiyon û telafûzê tune nîn in.. û rîtm û mûzîka ji bo helbestan hatîn danan jî gelekî klîşê ne..

çêkirina albûmeke wihareng fikreke têra xwe orijînal e lê xalê nisret ev fikra nestêle edem kiriye û herimandiye.. xwezî biçekî din sebr kişandibûya, li ser beyt û hebestan zêdetir şixulîbûya û albûm biçekî din bi hêviya dem û dewranê ve hêliştibûya, bi vî halê xwe albûm zêde xav û negihiştiye..