5. Meseleyeke min jî heye lê ne ji ber xizaniyê ji ber kerîtiyê! Vê havîna ku çû dîsa weke gêjan xwebixwe dixavim û ber bi deriyê derve ve dikişim. Ew bû min dît ku derî li ser min hate girtin û ez li derve mam. Belê gotinên weke mifte! Pere! Cuzdan! Hewarê! Li devê min wer bûn lê çi çare. Virde diçim wirde diçim eyb e eyb! Hevalekî min ê xwedî mifte nîne ku telefona ku xwe veke. Di wê navberê de jî hevaleka min jî telefon kir da ku ez herim bal. pere tune cuzdan tune! Na tu gotin di serê wê de naçin. Stûxwar û neçar mam ku herim lê çawa. Min çû xwe avêt bextê guvenlîk gorevlîsiyê metrobusê ku perê min tuneye bila bihêle ez derbas bibim. Mêrik pêşî li berçavka min a sosret peyre li cil û bergên min ê entel dantel mêze kir û bi matmayî hişt ku ez derbas bibim.