1. bi rastî xwezayê jîyan monotone. her roj wekhevin. lê herkes wîya yeksan-wekhev hîs nakin. dewlemend derdixe pereyê xwe û dilê wî çi dixwaze çêdike, belkî bextewar nabe lê dikarê behna xwe derxe û xema xwe ji bîr bike.
lê belengaz-feqîr nikare wê jî bike, bê derfet û bê hevî di nav çerxek bê dawî de asê dimîne.

2. mirov dixwaze bibêje:
"xwezî jiyanek hebuya bila monoton bibuya..."

3. Gotineke nîşana depresyonê ye. Merivekî heke ji vê gotinê hanê bêje îhtimaleke mezin di nav depresyonê de ye.

Dinya rengareng e, meriv bi çavekî normal lê binêre dikare rengên mîna kesk û zor û zer dibîne lê pê berçavkên qirêj tişta binêre nikare bedewiya rengan bibîne, tenê reş û spî dibîne

Loma meriv gerek e qîmeta îmkanên destê xwe de bizane, berçavkên qirêj ji çavên xwe derxîne.

Kesên Depresîf nikarin dest pê karekî, hereketekî bikin,
Pêşî hereketê bike paşî bextewarî bixwe tê, nesekine rabe, hêviya enerjiya xwe nesekine...