29. dibe rojek yekî tirk û yekî kurd li hevdu nakin. yê tirk dibe hîn kirina tirkî pir hesane(rehet) yê kurd dibe na hîn kirina kurdî hesantire. ji ber ku kurdî xweştire şîrîntire û zimanek wek av e. herdû li hev nakim û tep û rep li hevdu dixin û vi ye kurd serê yê tirk dişkêne. wan derdixin dadgehê dadger dipirse dibê ka derdê we çîye. Herdû zilamji dadgerra jî mijarê vedikin. dadger jî dibe hînbûna kî ji we mafdare tiştek pir hesane emê dî heb kuçik bidin we û sê meh emê waxt bidin we kî ji ve kuçikê xwe baş hîn kir ev mafdare. Herkî kuçikek didin wan û têne mala xwe se meh derbasdibe û her dû camêr dîsa têne dadgehê yê tirk kuçikê xwe têr kiriyê kuçikê wî buyê wek hirçek lê kuçikê mirovê kurd ji birçîya pir lewas buye. pêşî dor didîn vîyê tirk ew ji kuçikê xwera dibe gît oglum kuçik diçe û husa bi tirkî çi ji kuçikra dibêje kuçik dike. dadger li zilamê kurd vedigere û dibe karê te pir zore ewî kuçikê xwe pir xweş hîn kirîye ka ti nîşan bike te kuçikê xwe çi qas hîn kiriye. Zilame kurd dibe husa nabe ka pêşî ji minra sifrekî goştê sor bînin û bisekinin. hemû kes mirak dike û jiber tiştekî zêde balkêş xwastîye ji meraqa îtîraz nakim û jêra sifrekî goştê sor amade dikin. Camêr dengê xwe dernaxe û dest bi xwarinê dike. qederek dibîne kuçikê wî yê ku ji birçîna lewaz buye dibê hemo ka perçekî goşt hemo lê da digere û dibe welleh heta ti kulama bavê fexro nebêjî ji tera goş tine. Kuçîk dest pê dike "bavê fexro....." dadgerê tirk dibe ev çi edalete te kuçik bi birçîbûne îmtîhan kirîye û qet ne dadmend e ev hewl ji kurê te. hemo bersiv dide ev dadmednî û hewl ji çu û hanîna dadgehên we te vê dadmendîya birçî hiştinê û bi pirçîbûne terbîye kirine jî em ji dadgehên we hîn bûne.