27. Ez im lê wekî tirşikvanên din hê nebûme xwedî zarok loma nizanim wê tişkî çawa be. Ji anha de xeyal dikim. Wekî li jor jî hatiye gotin ditirsim di dibistanê an nav hevalên xwe de ta'de bikşîne lê tabî ev ne asteng e ji bo bi zimanê xwe bijîn. Her çiqas duzimaniya zarokên Kurdan ne serkeftinek , trajediyek be jî gelek zarok hene bi du-sê zimanan mezin dibin. Ev him tişkî xwezayî ye him jî di nav vê asîmîlasyonê deynê stuyê me ye. Wexta ez hînî xwendin û nivîsandina Kurdî dibûm zahf diqeherîm min digot "xwezî ez jî gundê xwe derneketama lê zimanê min ê sereke zimanê min bûya" loma rojek zarokek min çêbibe ez ê her wê hewlê de bim. Tirsa min ne tenê ziman e ditirsim di nava vê pêvajoyê û şovenistiya tirkan ya di dibistanan de tesîrek li ser zarokên me teva bihêle. Ez jî anha de ketime wê heyirê ez ê çawa hişmendiyek netewî di hişê zarokên xwe de ava bikim beyî ku zirarek ji xwînmijan bibînin.