1. cureyekê kûçikan e. min di gelek anîme û mangayan de didît, ne belasebe ye ji ber ku gencîne û abîdeya neteweyî ya japonan e. ecêb e. her sibê ez ji ber depoyekê xwedî hewşmezîn derbas dibim ku sê kûçik li ber disekinin yek jî akitayekê gir û serturuncî û gewdespî ye. çi kûçikekê delal e, mirov hema dixwaze wê hemêz bike û wê kurka wê ya dirêj û nermxuya mist bike. heta ji ber pirça wê serê wê jî hinekî mezin xuya dibe ku ev taybetî wê şêrîntir dike. li aliyê din dîmena wê bawerî û ewlehî dide mirovan. heta min ew didît cureya wê nizanîbûm. ji kû di hişê min de maye nizanim (belkî ji romanekê) lê min digot qey ew samoyed e, ji ber ku gelek dişibin hev. lê bîska din min vekoland ku ferqa wan xwe da xuyakirin. samoyed spî ne û ji akitayê mezin in, her wiha ji aliyê gelên sîberyayê ve tên xwedîkirin (ku peyva samoyed bi xwe navê gelekî ye). akîta jî wekî hate fêmkirin, ji rehê ve diçe ser axên japonyayê. lê niha nizanim gelo di navbera wan de tenê ev ferqa fîzîkî heye ya na. (belki pirça samoyedî dirêjtir be) lê heke rojekê ez bibim xwedî malekê bi hewş an bexçê, ez ê ji xwe re yekî xwedî bikim.