6. navê helbesteke şükrü erbaş e ku kêfa min gellekî jê re tê. ne bawer im di berhemeke din de, kesên nezan û kirêt evqasî xweş hatibin pênasîn. çi li tirkiyê çi li kurdistanê ji wan gellek hene. ew dilpîs û xêrnexwaz in, bela serê kesên qenc in. dema ji wan kesan zêde aciz dibim dil dikim herim warekî şareza û xweştir lê piştî kela min datîne dîsa xwe ji bîr dikim, aş dibim.