1. Zarokek ji zarokên Kurda, bêxwedî, hêsîr, reben, belengaz, bênamûsekî wê dixapîne û tecawiza wê dike, wê jî xwe di xanî de avêt û mir çû...

Tiştekî ku meriv bêje li ser bênamûsî û bêşerefiya kesê ku van awayan aniye serê wê tune, tu peyv nikare vê xirabiyê bîne ziman.

Lêbelê bavê keçikê, meriv lê şaşmayî dimîne. Keça wî nêzîkî mehekê ne li male, qet lê nepirsiye, haya wî jê tune, hê niha derketiye divê nizanim filan û bêvan. Ne heyfa van zarokên Kurda ku piraniya wan bê bav mezin dibin. Bavên wan wek mal mulk wek tişta li zarokên xwe dinihêrin.