5. fêqiya ku payîza dereng digihe û dibe debara zarokên ku diçin ber dawar û pez. dema ez zarok bûm, wexta ku gavan û şivan êdî dawar û pez bilavê gund dikirin mecbûr em diçûn ber ajalan. carinan diya min taştê nîvro dereng dianî û gihîj dibûn xurînî ji bo min. gihîj nebûna sitara min jî nedibû wele.*