2. nefreta ku kes bi sebeba wê nizane. ên ji penaberên sûrîyeyiyan nefret dikin, ew bixwe jî nizanin çima nefret dikin. tu dipirsî ka çi li te kirine? ne tişt. tu jê dipirsî te hevaltî bi yekî ji wan re kiriye? na. tu dibêjî tiştek hatiye serê te? dibêjin na. dipirsî, kesên nas derdora te de hene ku tiştek hatibe serê wan? dibêjin na. yanî ev nefret ne ji tecrubeyên şexsî pêk tê. bê naskirin, bê zanîn, hema ji dûr ve.

tiştek di vî karî de heye. hela bise. ev nefret bi min pir ecêb tê, wekî ku diyardeyeke efsûnî be tenê bi hin kesan ve peyda dibe, ne bi her kesî ve. mesela ev nefret bi min peyda nebûye û nabe, ne ji bo sûrîyeyiyan û ne jî ji bo efxanan. jixwe ev hîs û bertekên êrîşkar ku yên dizanin dizanin nefreteke nedîtî ye û birastî mirov pê diheyire hinda kurdan an tune ye an jî pir hindik e. tu meyze dikî hinda demokratan (rastî demokrat) jî tune ye an jî pir hindik e, û hinda lîberalan jî hema wisa.

vê diyardeyê wek semptoma nexweşiyekî dibînim ku ev nexweşî bi her kesî re tune ye. ez ê ji we re têxim qalibekî, kesên bi vê nexweşiyê ketine hema hema bi tevahî ji nav nijadperest, mirovnehez û kulturnehezan derdikevin. navê vê nexweşiyê, bi min wisa tê ku "kemalist" e, "atatirkparêz" e an jî "tirk" e. (bnr: tirkên sterîl)

bi gotineke din, kesên nexweş ew kes in ku hatine xapandin, ji rastiya dîrokê, dinyayê û ji rastiya welatê xwe dûr mezin bûne. haya wan ji însanên ku di derdora wan de dijîn tune ye.

"atatirkparêzî" navê nexweşiyê ye. ev nefret jî semptomeke wê ye. kesên bi vê nexweşiyê wêran in, mîna di nav xeyalekê de bijîn, emir kirine û çûne. bi kurtî û kurmancî, ew kesên bi vê nexweşiyê ketine, li ser meseleya penaberî yek bi yek bi ser avê dikevin, xwe didin der.