5. (bnr: taybetmendiyên karekterîstîk ên gelê tirk)

dilê min gelek pê şewitî

ev welat ne welatê însanan e, her der tije dêqehbik in, bi xwedê êdî ji ber tu tiştekî mat namînim, ji ber wan heywanan -ku peyva heywanê bo wan rûmet e- her tişt normalîze bûye, ma bêje di dewsa dilê we de kevir hebû hey dêqehbno? ma ew jî ne berhemê xwedê ye? xwedê zane nîvê wan destbinimêj in û em ketina di nava sofrê wan de..

dibêjin heta du sed sal berê jî di çiyayên kuurdistanê de gelek ajalên dirinde hebûne, aram û serfiraz! lê niha?

tişt pê nayê, bila biratiya me û ya wan qûnneşûştiyan xerab nebe...

xweziyên xwe pê heyama desthilatdarbûna bedirxaniyan tînim, tê gotin ku zarokekî heft salî bi tena serê dikaribû di destekî de tije zêr, li seranser kurdistanê bigeriya..

niha jî gelê ku tecawizî bûka aşitiyê kirine û kuştine re divên mehra biratiyê bibirînin