6. tiştekî wisa heye. lê melayên xwefiroş, şêxên paşverû, xwînmij û sîstemparêz û neyarê kurdistanê û kurdên qaşo-misilman yên alîgirê hizbullahê jî hene.

bi ya min xeletiya herî mezin ya tevgera pkkê ew bû ku hinek zêde hişk êrîş li îslamê kir. lê ji aliyê din ve serkeftina herî mezin ya pkkê jî ew e ku aligirên xwe ji bon bandora neyînî ya şêx mêx û baweriyên pûç û axayên xwefiroş rizgar kiriye. yanî tiştekî dualî ye.

bawer nakim ku -ez jî tê de- ger tevgera azadiyê tune bûya kurdan bikariya bibin xwediyê îradeyekê.



bi kurtî îslmaofobî xelet e. divê rêxistin li hemberî îslamê nebe dijmin û ji baweriyên endamên xwe re rêzdar be. lê divê berxwedana li hemberî qaşo-misilmanan jî bidomîne.