1. divê mirov berê her tiştê biaxive, hestên xwe bîne ziman. li me da wiya kême. 21 salîme nayê bîramin ku nav malbatê 2-3 dekke xeberdame.
qet ji bîr nakim gava em lîse 3-4 de bun û em ji bo ygs-lys dixebitîbun, momesteyên rêbertî dihatin ji mera konferans didêbun. yekê wan digot
"hun jî dizanin ku li deverê me(serhed-rojhilata tirkîye) zarok li nav malbatê nikarin pir biaxiwin, fikr, raman û hestên xwe bînin ziman. ji bo wê xwendekarên wî dewerê li ezmuna ygs' de pir serkeftî nabin. ji bo wî hun jî, bi pirttir ji bo lys' ê bixebitin."

erê wekî ew mamoste jî gotîbu mesele wîyaye. xwezî em encamên xirab ya wî rewşê re tenê li ezmunande rûbirû bihatina. lê mirov her derê jîyanê rûbirû dimîne. ji bo ku mirov nikaribe hestên xwe bîne ziman ev nîv û kem dibe-dimîne.
ji bo kesên ku malbatêk xweş de mezin bune wan dikarin li her qadê û hemu curê tekîlîyê de hestên xwe bînin ziman û berhem bidin.
jîyan ji wan re dibe hêsan. yen din re jixwe jiyan tuneye.