20. Li jMêrdîna kevn ez şevekî mam li mala hevalê xwe. Şeva wê xweş, siba wê jê xweştir. Li jorê te asîmanek berfireh û jêrê te deştek bê binî. Û sibehê bi dengê baranê rabî ku di fonê de Mohsen Namjoo û di nav du lêvan de camelek hebe dilê mirov ji kula wê har bibe. Bajarek efsûnîye ji bo min û dîrokî. Kuçeyê teng , derbejêr û derbejor mirov çiqwas biwestîne jî kêfxweşîya dil tew xem nake. Û dikanê çerezfiroşan her tim behîvên şêrîn an jî qehweya pêşkêşî mirovan dike gelek xweşa min diçe ev. Lê jêre wê bajarek ji rêzê ye tiştek wê tune ye.