2. qet mebêjin ew kesên ku qotika'xw davêjin erdê mirovên pîs in.

xortekî qoşîyolî çocixî (lawikê koşuyolu) ku ji me 3-4 sal mezintir bû û ji meheleyê me bû û cixarekêş bû, j'me re go "herin li erdê j'min re qotikên baş bibînin!" ez û 2-3 hevalên min ên ji meheleyê, em her yek bi aliyekî ve firyan. kesê ji me tişteke wer nexwestibû heya wê demê. ez nêzî bi 8 salî bûm. j'min re wek lîstikek dihat. ez bi lez li der û dora apartmanan geriyam. min qotikeke baş li erdê dît, min didoyê dît ... û çavên min li pakêteke cixareyê ket. "lê binêr!" mi' go. xezîneyek dîtibûm. bi qur'an pakêt nipînû bû. pakêt dikaribû vala jî bibûya. hema min vekir. hebeke cixare tê de derket. ez qet wê his j'bîr nakim. em bi hev re çûn cem qoşîyolî çocixî. wer kêfa'm hatibû, wer kêfa'm hatibû. her kes qotikên xwe derxist da cixarekêş. min pakêt derxist dirêjî wî kir. mala min ava! cixarekêşê me qotik tevî bi pakêt ji me girt û li kêfa'xw mêze kir. em jî pir dilxweş bûn cixarekêşê me jî.

qotikên ku hatine avêtin li erdê ne qirêj in. bitaybetî ewên ku du hilmên kûr li wan tê xistin, nîmet in.

têbinî: willeh dilêm çû lê belê ez cixare nakişînim. ji kesên ku cixare dikişînin jî xûy dikim.