3. çanda popûler ne tiştek wisa ye ku mirov bikare bi wê re qayîşê bikişîne. ne hewce ye jî.
hemû hêmanên vê çandê, mîna agirê kayê bi lez û bez û pêtek mezin diçirûse û zûzûka wenda dibe. loma ne mayînde ye. ji bo kesên virtûvala jî ji bo mirovên têr û tije jî, pêdivîyek e bi ya min.

di vê serdemê de, derdê mirovan ne tenê bûyerên ku tên serê wan in an jî yên tên serê nas û hevalan. êdî bi saya derfetên ragihandinê em xema derdên li aliyê din yê dinyayê jî dixwin.
her wiha êdî derd ne tenê derdê têrkirina zikê xwe ye. ji ber van sedeman, mirov pêdivî pê dibînin ku carina serê xwe vala bikin. vala nekin jî, bi berhemên sivik, an xwe mijûl bikin an jî kêfa xwe pê bînin.

li gel vê fonksiyona xwe ya ku em dikarin bêjin baş e, helbet zerarên wê jî hene. ya ewil, weke berî min jî hatiye gotin, dikare rê li ber berhemên serkeftî û kûr bigire. digire jî. ya duyemîn, nahêle çand û zimanên heremî an jî bindest, ji xwe re girseyek bibîne. zimanê kurdî jî gelek zerarê ji vê bandora çanda popûler distîne. lê ez ne bawer im bê ka zerara ku kurdî jê distîne, ji yên zimanên din mezintir e an na. problema kurdî zêdetir ew e ku popûlasyona ku wê bi kar tîne, jixwe dûrî berhemên behskirî yên weke pirtûk, mûzîk, sînema vs ne. hûn çiqas berhemên wisa yên kurdî û ultrapopûlîst jî derxin, wê nebe popûler ji ber ku serjimar diyar e. rêjeya xwendin, temaşekirina vî serjmarî û pêdiviyên wan diyar e.