1. (bnr: te hez dikim)

rewşa ku bi hêsanî mirov nikare bêje ku xeletî ye. ji ber ku gotinên wisa axaftina rojane jî hêsan dikin. mirov çi jî bike zimanê axaftinê û nivîsê nabe yek, erê nêzikî hev be baş e lê divê ji bo rihetkirinên wisa jî mirov zêde ne rexneker be.

2. ne xeletî ne,hêsantir kirina ziman e.li her zimanêde heye u divê hebe.bi vî awayî ziman jîyana rojane de xweştir u geştir dibe.

3. vêga = di wateya aniha, vê gavê de

hevalê min ê êlihî vê gotinê bikardianî .

4. bikaranîna lêkerên gerguhêz(transîv) û negerguhêz(netransîv) bi hev re. ji ber ku di kurdî de di lêkerên gerguhêz de kirde tê tewandin, lê negerguhêz de nayê tewandin, bi kurtkirin û hêsankirinê re şaşî dertê;

şaş: min nan xwar û çûm, rast: min nan xwar û ez çûm

şaş: Tu hatî û got, rast: tu hatî û te got

5. (bnr: e niza)

(bnr: ez nizanim)

6. Tê ê-tê were, tu newê- tu nayê, sêbîn-nisêbîn, nakê- wa/wî ti$ta/ti$tî. Vana û hin gelekên din li nisêbînê tê gotin.