1. bi vê entryê ez birînekî din vedikim, haya min jê heye roza, lê ka bifikirin: em şeva înê li malê çi dikin? em çima derve nînin? ka bi dengekî bilind bikin hawar û herin li ber neynîkê. ew pirsa dilê meriv dişewitîne ji xwe re bipirsin.



- ha, ez?

- sar e oxlim, ji ber vê ez li malê me. her wiha (bnr: duruma me musaît nebû)

2. hama bêje her roja înê li malê me, gerçi roja şemiyê jî, roja yekşemê jî, her weha hemî rojên heftiyê li malê me....

kesek min nîn e li vî bajarîl lan! û ma di vê sir û seqemê de bi tena serê xwe herim li derve bêjim çi?

mal xweş e mal baş e mal aramî ye, mal fîlm e, mal kitêb e, mal tirşik e, mal xwarin e, mal germahî ye, mal tenêtî ye, mal bêdengî ye, mal azadî ye, mal 'odeyeke min' a sylvia plath e, mal serbestî ye, mal rût û tazî ye,mal paqijiya ji xirecira însanên dirû ye, mal her tişt e wêga...

3. kesên terewîh û şevlimêja dikin, li cîhê bereday ne gotine mala pîrê gora pîrê cîhek ji mala meriv xweştir heye ka..? jibû dinya nedîtîya dibe ku hebe.. ger dimalde nesin herin kurê?

4. Jixwe ji bo ku merov li malê bimîne şeva herî xweş ya înê ye, sibê kar/dibistan/zanîngeh tune ye. Û xwedê ji bo gera şevê rojê şemîyê afirandiye çi derdê bi înê re çi ye fehm nakim. Fehşîtî meşîtîye xwe jî roja înê mekin.