5. (bnr: ewwel biriqî)



Ewwel biriqî ji husnê sermed

Nurek buye me’neya Muhammed

Ew nur bi emrê ‘alîm-ul xeyb

Bu menşeê feyzê ‘alema xeyb



Erwah ji me’neya pêxember

Çêbun mesela nebat û şeker



Bu eslê esîl û cumle nefsan

Nefsa su’eda û nefsê nehsan



…



Hêja ne ev zemîn ne ev sema bu

Ew serwer ê cumle enbiya bu



Xelqa felekan ji bo wî ra bu

Secda melekan ji bo wî ra bu



Ew rehmet-î cumle ‘alem în bu

Adem di meyan-i ma û tîn bu



Pêxember ê cemî’ê cuz û kull bu

Adem bi xwe hêj av û gil bu



Ew pencereya cemalê Bârî

Şemsa feleka dilê di tharî



Gava kete suretê cîhanî

Pêxemberê axîrî-z zemanî



Wî berzex ê mumkînat û wacib

Wî padîşahê li şiklê hacib



Mensuxî kirin wî dîn û millet

Me’lul-î kirin ‘elîl û ‘illet



…



‘Îsa dema dixwendî Incîl

Behsa Wî dikir bi wehy û tenzîl



Go “Mujde didim Resulê Emced

Dê paşê mi bê bi navê Ahmed”



De’wa xwe dikir bi dest û ezman

Destê Wî bi seyf û dev bi Quran



Xweşxîlqet e, hem resul e hem mîr

Pir hîkmet e, hem kîtab e, hem şîr



…



Ey padîşahê bilindepaye

Xurşid ê felek nişîn û saye



Ne’tê te bi ‘ilmê min muhal e

Meddah ji bo te zul celal e



Ez dê çi bibêjim ey şehînşah

Wessafê te ye kelam ê Allah



Şaha, ji te ra xweş îsm e Yasîn

Taha, ji te ra tilism e Ta-sîn



Her ev e bes e ey hebîbê muxtar

Barî ji te ra bi jî te sond xwar



Sed car bijî te ey keremkar

Ger dê me hebin guneh du sed bar



Sed mertebe gerçî em xirab in

Emma ji te na-umîdî nabin



Ehmedê XANÎ



Ferhengok=>

Sermed : Ebedî

‘alîm-ul xeyb : zanayê xeybê Ellah

Menşe : jêderk, kok

Erwah : Ruh temam

Su’eda : bextewar û se’îd

Nehsan : Bêyom, bêbext

Sema : Asîman

Xelq : Afirandin, heyat dayîn

Ma : av

Tîn : herî

Cuz : Yek

Kull : Giş, Hemu

Gil : herî

Bârî : Nav ê Allah Te’ala

axîrî-z zemanî : zemanê dawîn, ê paşî

hacîb : perde

Mensux : bethal

Xurşid : ro, thav

Saye : sî

Ne’t : pesn

Meddah : pesndar

Emced: mezin

Şîr : Şur

Ezman : ziman