4. her du entryên ewil ên li jor maqul û rasyonel in, lê ya dawî piçek fevrî bûye ango nepijiyaye mixabin..

neyse, belê dema mariv ji tiştekî biqehire bertekekê nîşan dide, ev tiştekî berdîberedayî nîn e, tu dikarî bertek û refleksê di hemû qadên jiyanê de bibînî, û tiştê ku sînerjiyê çêdike jî hêrs bixwe ye (bnr: ziman şûrê destê cegawerekî ku di cengê de hêrsbûyî)

terikandina tirşikê ne xweş e, dema nivîskarek dev ji nivîsandinê, ango bi jargona me tirşikandinê beride ji laşê min parçeyeke dî divirvire, min berê jî vê yekê bi lêv kiribû, û belkî min sed caran, hezar caran ji derûdora xwe re qal û behsa tirşikê kiriye û min gotiye yahû hûn qala xwedê kin werin li vir, ma we ne eyb e? falan û bêvan, lê bi tenê ji bo ku eyb nebe tên qeyda xwe çêdikin û careke din silava xwedê jî li me nakin mixabin, ji vê rewşê eciz bûm, ez ne ji we, ez ji xwe, ji ecîzî û ji neçariya xwe hêrs bûm, bifikire ku ez hê nikarim hevalên xwe yên samimî qanih bikim, ma ez ê bi kêrî çi bêm? û li xwe mikur werim ku birê min ê mezin hê nizane bi kurdî bipeyive, bi tenê piçeke fêm dike, digel ku ji bo ew xwe berra deryaya kurdî bide bi salan hewl dam, mi go tu nezan î, mi go tu sersar î, mi go tu berjewendperest î lê bi kêr nehat, min bi zimanekî teknîk jî yanî bi awayekî xweşik, bi zarşêrînî jî şîretan lê kir lê axirê dîsa xema wî nebû.. dema wisa dibe diqehirim û di derbekê de dibêjim law ferhenga te şikeştî ye jixwe, dev ji van tiştan berde, em ê tu caran nebin zilam, lê wek simurg56 jî gotiye berxwdan jiyan e!