1. li gorî min peyva ku herî zêde li bejna şi'r û beytên ehmedê huseynî tê ye..

yanî destpêka sibeh û sihar û beyaniyê, yanî berbang, yanÎ şefeq.. ew dema ku roj têhn û tîrêjên xwe ji cewdikê xwe derdixe û li nava dilê tarî û zilûmata şevê direşîne.. ew dema ku reyîna seyan û nûzenûza pisîkan cihê xwe ji wîtewîta çivÎkan re dihêle.. ew dema ku bayeke hênik î sivik rûyê mirov mist dide..