3. bi qewlê şairan firş û kurm pêxwarina dilketî û destgrtiyan e..



''û nanê min î tu

bê ti,

tisî!



destên min destên mindalekî:

vala

vegirtî

lavekar...



min carekê j`esmeriya te xwar

minêkar im, minêkar

tu min nedî bi tu kesî!'' (bnr: arjen arî), (bnr: eroûtîka)

2. li deverinan ji bo xwarinê jî tê gotin.. eger rojekî riya we bi cizîrê li mihelên bajariyan ket tişteke gelekî asayî û normal e ku dayîkek ji ber deriyê hewşê dengê xwe li kurrê xwe yê ku li kolanê bi hevalên xwe re dilîze bike û bibêje: 'elîîî, kurê min were nanî bixwe..'