1. peyva ku li tu derî lê rast nehatime, lê em li malê gelekî bi kar tînin.

dema kesekî qestî îdîa bike ku zerar dîtiye (êşiyaye, xeyidiye, ketiye fîlan) tê bikaranîn.



(kurik hêdika li keçikê dixe û keçik qestî xwe dixe erdê û dest bi girî dike)

- kuro te çima li keçikê xist, rebenê sor bû ji giriyan?

+ willeh û billeh hinêr e. yên min ne dehf bû min tenê destê xwe li kezîkurê da!



(bnr: peyvên kurdî yên ku tirkî de tune)