6. divê xema herî mezin ya rêxistinên kurdî bin lê mixabin ne xema tu kesî ne ji xeynî hindikayîyek biçûk. bi taybetî li tirkiyê êdî zêde ne pêkan e ku mirov bi çekan parîyek din jî ji mafên xwe bistîne. lê bi derfetên vê roja ku mhp serdest e jî, gelek tişt hene ku mirov dikare ji bo rizgarîya vî zimanî û vê nifşê bike. lê mixabin hê jî em her tiştî girêdayî serkeftina leşkerî dibînin.
herkes vê yekê ji bîr dike: di eslê xwe de hemû şer tenê û tenê ji bi zimanê kurdî ye. ji ber ku tenê ew e ku ya me û tirkan ji hev vediqetîne. ne dîn, ne bawerî û ne jî îdeolojîya me ne cûda ye. tenê zimanê me cûda ye û tenê ji ber vê yekê em bindest in. lê niha me vê ji bîr kiriye. me sedema şerê xwe ji bîr kiriye û meselê kiriye doza xwîndariyê.

belkî heta niha tu nifşek din bi rêjeyek evqas zêde deng nedabe partîyên kurdan lê piştî ku vê nifşê xwe zimanê xwe wenda kir...?
(bnr: serkeftina pîrus)