1. gotineke pêşiyên kurdan e. wateya wê ew e ku her kes nikare di rewşên xweş û bê problem û di nav dewlemendiyê de, li gorî şertên xwe tev bigere û bibe xwedî karakter. ev kes dema ji xîzaniyê derbasî dewlemendiyê dibin jî dîsa jî nagihin aramî û xweşiyê û her tiştî diherimînin.

(bnr: tunedîtiyan dema dîtin bi xwe de rîtin)