12. waxtê xambûna xwe difikirî ku dinya derdorê te dizvire û tu bi xwe bersiva her tiştîyî, lê dema mezin dibî dibînî ku tu wek mirovên dinêyî.
evîndar dibî, dixebitî, derdên te jî heye, dê û bavê te jî kal-pîr dibin
li nav van bûyeran da dibînî ku her tişt diguhire bi tenê dem naguhire nikarî bigrî, dê û bav diçin, xwişk û bira diçin, kesên ku tu evîndar bûyî diçin, heval û dost diçin.
nikarî bigrî dem derbas dibe a vir da dem bi xwe dibe sedemê xemgînîyê

2. herge tiştên polîtîk bidî alîqî binîda hemsa xizanî, belengazî, feqîrî heye.
dixwazim ji bo nivîsa nivîskarjî vê bêjim, ez 20 sala bazîdê jîyam, hevalêmin û ez me tev bi tirkî diaxivî. kesên kû bi kurdî diaxivî me wî/ê nezan dihesand û jina jî kesên bi kurdî diaxivî van dûr diçûn.
dawîye nivîsa xwe wiha bêjim, herge mirov nizanibe kurdbûn çîye û mirov çawa tê asîmîle kirin nikare hişyar be, divê kurd hişyar bin.