190. netewperwerek hêja ye. Di peyamek kevin de li ser siyaseta pratîk min rexneyên dijwar lê kirine, hêj li ser wan fikranim lê belê dixwazim vê carê balê bikşênim ser girîngîya hewldana wî a fikrî. Ji bo rizgarîya netewî kesên wek brahîm xelîl difikirin divê zêde bibin. Heta ku netewek li nirxên kevneşopî xweyî dernekeve wek av û nan rojê deh caran dewlet nexwaze nikare ser xwe ve were. Hin kes dewletxwazîya wî karîkatûrîze dikin lê wek fenomenek hebûna wî bo têkoşîna netewî girînge.

178. fenomenek xwidan îdîayên ji xwe meztir e. xwe wek helbestkar, nivîskar, mişextî, cotkar, serokê pakurdê dide nasîn û "doktirîna serxwebûna kurdistan" ji xwe re kiriye mal. Siyasetmedarek fenomen e, wek her fenomenek bal dikêşe. Lê heman demê de wek gelek fenomenan ne tiştek gelek tiştên ji hev cuda û nakok dibêje.

Mafê dewletbûna kurdan dixwaze lê bi guman im ku diparêze. Ferqek cidî heye navbeyna xwestin û hewldana ji bo destxistinê, ango parastina mafî de. Ezê li ser vê îdîaya xwe li jêr sekinim lê divê serî de bêjim ku binyadek bîrdozî û perspektîfek kifş û zelal ya îbrahîm xelîl baran nîne. Lewra gelek caran tişta spêdê gotî êvarî tersê wê dibêje. Li gor îbrahîm xelîl bîrdozî ji kurdan re ne pêwîste, lê netewperwerî û dewlet wek av û nan pêwîste. Gelo ev çawan pêkane? Netewperwerî bi serê xwe bîrdozîyek qerrase ye û dewlet jî bê bîrdozî, bê îdeologan, rewşenbîran, siyasetmedaran nayê ava kirin.

Îbrahîm Xelîl û kesên wek wî nikarin doza kurdistanê bimeşînin ji ber ku konformîst û tirsonek in. Weke di hemû tweetên baran de tê dîtin ew li cihek ewle ye, parastî ye, ji bilindahîyan bangî mirovan dike: wiha bikin, wisa nekin, ji kurdistanê hez bikin, li pey wan neçin, netewperwer bin, dewletxwaz bin... Her û her bi vî şeklî ferman li şopîneran dike. Ew li cihek xwedayî ye, tişta xwe jê berpirsiyar dibîne fikre ne zikre. Lê belê gava cara ewil li ser wî doz hat vekirin ew ji qatên xwedayî hat jêr, bû kurdek mezlûm, ket nêv dest û mistên dijmin de, hingê zanî ku bedelê her tiştê heye. Qasî dizanim derdora heyvekê ma girtîgehê de û çawan derket koçî başûrê kurdistan kir. Xwe wek mişextî û mexdûr nîşan dide lê wî nekariye li pişt doza xwe bisekine, li erdê xwe bimîne karûbarên partîya ferazî bidomîne. Kesên xwe li ber derbên dijmin nagirin û di firsenda ewil de baz didin nikarin bandorek demdirêj li gelê xwe bikin.

Li gor îbrahîm xelîl baran ew serokê pakurd e. Partî ji dehan rêxistinan, rêxistin ji sedan endaman pêk tê, di vê rewşê de em bêjin îxb serokê partîyek xeyalî ye dê ne şaş be. Welew ku hebe dê bikare çi bike? Ji bo kurdistanê dikarin çi bikin? Ji bilî gilî w gazindan heta niha karek siyasî ji destê îxb û kesên wek wî me ne dîtye.

Îxb dişibe cotkarek li deşta hezex. Kesên ji nisêbîn çûne cizîr dizanin ew deşt çawan xwerû kuç û kevir e. Îxb ger bixwaze li vî erdî cotkarî bike divê ji bo paqijkirina kevirên li ser singa axê bixebite. Kevir bi gotinan nayên avêtin. Ji bo guherînê, dewletê, şoreşê bi tena serê xwe raman têre nakin.