10. bê şik tenaxwemane lê bi wateya rastî tenêman.dema roj bi dawî dibe û merî dikeve nav nivîna îdî dema muhasebeyêye bi ûjdanê re . lê pirsînek destpê dike ku dozger jî şahid jî hakim jî parêzer jî tu yî û rastî weke latekî li meydanê ye jê revîn ne mumkune .welhasil nivîn cihek taybete bi her awayî lê ez ne qayilim ku cihê pevşabûnêbe êdî ev çalakiya ji wir derket her derek ciheke potonsiyele bo pevşabûnê