21. gava nazim hikmet bixwînim dibêjim çi xwaşe vî zimanî zanim. paşe tê me serxwe dibêjim ez vÎ zimanî bi kêfweşiyêkîde hîm nebûm . berxwedikevim. carınan dibêjim xwazil navê vÎ zimanÎ tirkÎ nebûya ji tirka re tu tekîliyê vî zimanÎ tunebûya an jÎ me tirk hev akî nasnekiriya. ez du zimana zanim , ê zanim zimanin herÎ xwaş hene ji tirkî ê kurdÎ jÎ ji van zimana yek e . lê mixabin gava bixwazim helbestekî bixwÎnim kurdÎ pir kêm dimÎne . carinan jÎ dibêjim ev ne xweşbûna ziman e mezintiya nazim e kê bizanibe dibe rojek were nazim hîkmetek î me jÎ derkeve.



ne güzel şey hatırlamak seni:

ölüm ve zafer haberleri içinden,

hapiste

ve yaşım kırkı geçmiş iken...



ne güzel şey hatırlamak seni:

bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin

ve saçlarında

vakur yumuşaklığı canımın içi istanbul toprağının...

içimde ikinci bir insan gibidir

seni sevmek saadeti...

parmakların ucunda kalan kokusu sarduya yaprağının,

güneşli bir rahatlık

ve etin daveti:

kıpkızıl çizgilerle bölünmüş

sıcak koyu bir karanlık...



ne güzel şey hatırlamak seni,

yazmak sana dair,

hapiste sırt üstü yatıp seni düşünmek:

filanca gün, falanca yerde söylediğin söz,

kendisi değil

edasındaki dünya...



ne güzel şey hatırlamak seni.

sana tahtadan birşeyler oymalıyım yine:

bir çekmece

bir yüzük,

ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım.

ve hemen

fırlayarak yerimden

penceremde demirlere yapışarak

hürriyetin sütbeyaz maviliğine

sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım...



ne güzel şey hatırlamak seni:

ölüm ve zafer haberleri içinde,

hapiste

ve yaşım kırkı geçmiş iken...



nazım hikmet