2. ez jidil dibêjim, bila kes ji nivîsandinê netirse. her kes bi qasê ku jê tê binivîse, ji ber ku nivîs bi rêya nivîsandinê xweştir û geştir dibe. ji bo ku karibî biaxifî divê tu her gav biaxifî, ji bo ku karibî xweştir bixwînî divê tu her gav bixwînî, cebir bi rêya pratîkê pêş ve dihere, tu qet neçî antremanê nikarî bi gogê bilizî her wekî dî çareya her tiştî bi dubare û pratîkkirinê ve girêdayî ye.
meriv wexta xeletî bike ger yek jê re xeletiyên wî/ê bêje dikare xeletiyên xwe rast dike loma di vî warî de ji kerema xwudê re hinekî xwe ragirin û te'amûl bikin. rexne gelek normal e ji rexneyê netirsin. henek û tinaz tiştekî dî ye, rexneyên çêker tiştekî dî ye.
min gelek caran bi rêya peyamên taybet çewtiyên nivîskarinan ji wan re îzah kirine, gelek caran jî wek entry min nivîsandine. rexneyên min ji bo silametiya wî/ê kesî/ê ye.
kurmancî zimanekî rûniştî û peşveçûyî nîn e hê teşeya xwe ya dawî negirtiye, hê jî baş nekemiliye û heta ku bi vî zimanî perwerde çênebe nikare baş standart bibe û teşeya xwe ya dawî bigire. loma her kesek ku bi vî zimanî emelên xwe dikin bi tena serê xwe hîn bûne, an jî ji qûrsan hîn bûne, vê taliyê di zankoyan de beşên kurdî vebûn ji xeynî wan kes ne universal e. loma herkes şaşî dike normal e yanî