15. "Kuro, ji kurmanciya xwe bawer be û bidayika xwe re wefadar be! Lorîkên wê di guhên te yên ter de dema te şîrê wê dimêt, ne bi kurmancî bûn! Şabûna bavê te bi te re ne bi kurmancî bû! Lîstikên te yên di tava heyvê de û li ber sîka daran û di payîz û buharan de li kuçe û kolanên bazîdê ne bi kurmancî bûn? Te hîç keçek nehebendiye! Ma te çend gotinên nazik bi kurmancî jê re nekirine qey? Ji xwedê gunehe em li vî zimanî wisa bi çavekî kêm binêrin! Sêwîtiya wî bes e!"
Ji rûpela 63yan.