10.

5. xemilandina fikrî, Rasyonalizasyon, (Mantığa Bürünme)



Dema ku mirov nikare bigehije armancekê, nikare serkeftinek bi dest bixe hingê ji ber ku ev encama tehl û xirab mirovê diêşîne û zora wî/ê diçe.



di vî rewşê de mirov ji bo ku xwe ji bin vê têk çûyînê xilas bike ew nejêhatîbûna xwe wek tiştek asayî, normal napejirîne û wek tiştek sedema şermê û kêmanîyê dibîne. di dawîyê de mirov ji bo ku xwe ji bin vê rewşê dûr bike ew armanca xwe, ew hedefa xwe di hîşê xwe de êdî wek tiştek ne hewce, ne kêr, bêxêr û bêkêr erê dike, qebûl dike. Armanca xwe ber çavê xwe ber hîşê xwe reş dike.



Mînaka yekemîn: Hevalek em bifikirin bila bikeve ezmûna lys ê û armanca wî/ê Jî beşa bijîşkî be. Eger di encama ezmûnÊ de bi sernekeve û bijîşkî bidest nexe hingê dibe ku wiha bibÊje: “lawo beşa endazerî çêtir e dê kî beşa bijîşkî bixwîne 7-8 sal ma kêm e babêmin, emre mirovê diçe zehf zore jî”.



Mînaka Duyemîn: hevalek evîndarê keçekê be. Lê bila em bêjin bila hesta evinê an jî hesta hezkirinê, ecibandinê yek alî be. Xort bila bo têkîlîyê an jî bo zewacê bila zehf israr bike lê bila keç wî red bike û çav nede û hestên camêrê bêbersiv bihêle. wî çaxî xort ji ber ku xwe ji bin vê rewşa cegersûj xilas bike dibe ku wiha bibêje: “jixwe ‘krîterên’ me hevdu nedigirt ezê çibikim bi keçekê wiha ve…”



nîşe: dibe ku "xemilandina fikrî şûna "rasyonalize kirinê(mantığa bürünme)" negire, ger pÊşnîyar hebît ez dişêm biguherînim.