1. tişteke gelek normal e, lê hinek kurdên ultra-kurd dema dibînin xwe dîn û har dikin.. ya rast diviya min mijar wekê di tirşikê de mijarên bi zimanên biyanî vekiribûya lê hingî tu kesî îş û eleqeya xwe jê çênedikir, di tirşikê de jî û di ferhengên din ên tirkî de jî, stran û fîlm û pirtûk û berhemên din ên biyanî bi navên xwe yên orjînal behs û mijar li ser wan vedibe, lê naverok û pênase divê bi zimanê ferhengê be.. tu mijara cern û braveheart û let her go vekî, naqehirin, xemê jê naxwin, lê dema tu mijara yağmur û al medil filan vedikî, wekê ku kurdistan ji nû ve hatibû dagîrkirin, hêrs dibin..

min fêhm kir ku partî an îdeolojî ferq nake, pirraniya kurdên li ser rûyê erdê nexweş in, nexweşiyeke wisa ku carina digihêje heta asta paranoya û şîzofreniyê, nexweşiyeke wisa ku di tirşikê de pirbûna bijîşkan jî feyde nake..



(bnr: ji kurdbûnê îstîfakirin)