202. wextekî pîla mişka kombersa min xilas bibû, ez çûm min pîla bangesaeta hevale xwe yê malê jê derxist û li mişka xwe da û pîla xwe ya xilas bûyî jî li saeta wî da, min ji bîr kir ez ji hevalê xwe re bêjim.. hevalê min ê malê mamoste ye, sibehê zû radibe diçe mektebeka gund, axirê sibehê ez rabûm de ji xwe re taştê hazir bikim, min dît ku hevalê min jî li malê ye, min go te xêr e, tu çima neçûyî mektebê, go saeta min a bangê xirab bûye, vê sibê lê neda ez jî di xew de mam û min nekarî bigihim servîsa mektebê..

min jê re behsa pîlê nekir, min go ka bîne ez ji te re çêkim, ez çûm marketê min pîlek kirî Û li saetê da, bu tiqtiqa saetê, ez çûm min saeta wî dayê û min jê re go carê berî ku tu razihî li saeta xwe binêre ka dişixule an na.. *