7. bastîq navê şêrabiyek herêma xelfetî ye û ji ava kelandî ya tirîyan tê çêkirin. Çêkirina bastêqê karekî gelek bi zehmet e. Ji komkirina tiriyan heta qeşartina bastêq gelek gav pêwîst in. Berî her tiştî tiriyê ku di bax û baxçeyan de di mehên îlonê de têne qutkirin. Torbeyên ku avê berdidin derve bi ew tiriyên qutkirî tên tijîkirin. Di pişt re meriv pê li wan torbeyan dike da ku ava tiriyan jê derkeve, ew av jî piştî tê fîltrekirin di zarikên mezin de tê komkirin. Binê zarik agir pê dixin da ku av bikele û bitemize. Da ku zûtir bitemize kef tê dayîn. Dema ku av kefdan dibe zarik ji agirê tê rakirin, ji ber ku heger ava tiriyê ne kefdan be wê bastêq şêrîn nabe û dirdirkî dibe.



Here lînkê

Bi vê şerbeta ku bi vî awayî çêdibe re dibêjin şîre. Piştre bi leganên mezin tê rakirin. Şîre dema ku sar dibe carekî din tê kelandin, lê vê gavê kesekî xort gerez hertim şîreyê li hev bixe. Li ser alanekî duz de bezên paqij têne raxistin û şerbet li ser wan de tê rijandin. Dema ku şerbet li ser bezan hat rijandin, şerbet bi tetikekî tê belav kirin da ku qalindabûna şerbetê wekhev be.



Here lînkê

Ew çarên ku şerbet li ser wan hatiye rijandin şevekê wisa dimîne da ku şerbet bi hişkbûna xwe re bibe bastêq. Sibê ew bez têne komkirin û ber bendan têne girêdan. Qasî saetekê bez wisa dimînin û piştre bastêq ji bezan têne qeşartin. Da ku qeşartina bastiqan hêsantir bibe meriv bezan (binê bastêqan) hindik hêmî dike. Dema ku bastêq hat qeşartin meriv perçe perçe dibire û parçeyan datîne ser hev. Piştre ev bastêq di sandoqan de ji bo zivistanê têne veşartin. Di zivistanê de bi fisqek, nûk yan jî bi mast tê xwarin.



Here lînkê