22. ku vêya jî binivîsim di vê mijarê de dibe entrya min a sêyê..*

neyse hevalno weka ku ciwan jî gotiye çendîn tiştekî zor û zehmet be jî gengaz û pêkan e..

dijwariya vê yekê ne ev e ku tu nikarî berdî, berdan an jî terikandin hêsan e lê problem pê re dest pê dike, dewsa rîtuela ku tu bi cixareyê wek kiraseke li xwe pêçabû, nayê dagirtin. ango her û her valahiyekê heye, min gelek caran ceriband her dem bi ser diketim lê çend rojên dî ji bela ku dewsa cixareyê tije nedibû, min cardî dest pê dikir...

bi vî awayî min belkî hezar heb pakêtên xwe yên cixareyê di nîvê hêlişiye, guvaştiye û avêtiyê sergoyê, jixwe ez qet behsa hesteyên stûxwar jî nakim, a soxî, min dîsa dest pê dikir..

niha cardî dikêşim/vedixwim, beriya sê hefteyan min terikandibû lê bû du hefte ye ku dîsa kêşana wê didomînim..

tu dema bi şewba kêfa cixareyê dikevî, tiştekî wek tendurîsî, pere, bîn.. hwd nayê hêşê te. ji ber ku tu jê zewqeke mezin distînî, dema dû û duxana cixareyê ji devê te derdikeve, ligel çay û qehweyê westa xwe vedidî, tu vê kêliyê dibî bextewartirîn mirovê cîhanê.

ez dema dil dikim ku biterikînim, vê pirsê li xwe dikim 'gelo jiyan bo çi ye?' ma herkes bo ku bextewar be hewl nade? nexwe tu çi ji vê zewqa xwe dixwazî? çima pê re dikevî rikê? va ye tu hej jê dikî, pê re bextewar î lewma jî dev ji pere, bîn û tendurîstiyê berde û xwe noqî vê kêfxweşiyê bike''

erê tirşikvano ez bi vê pirs û bersivan xwe qanih dikim, dixapînim..