2. (bnr: bilûra min)



bilûra min a şîrîn

tu di sariya sibehê

û hingûra êvarê de

hevalê bêhevalan,

destbirayê şivan û dilketiyan î.

dengê te

hêstirên dilên xemgîran,

silava ji hev-veqetiyan,

girîn û zarîna dilketiyan

tîne bîra min.

bilûra min tu î,

xemrevîna terkeserên dinyayê!



dengê bilûra min,

çiya û zozanên bilind,

kaniyên bi gul û rihan dorgirtî,

guhê şkeft û serê zinaran

guhdarên te ne!

û sira bayê xerbî

te di nav pelên darê de digerîne.



bilûra min, were emê

bi wî çiyayê bilind re

bi hewa kevin,

û bibin cîranê bayên xurt



û hevalê kimtên wan

yên bi mij û dûman,

û tê de dengê xwe berdin,

û zarîna dengê me

bikeve nav kortal û geliyan

û bêcaniya erdên jêrîn

bihejîne;

û pêlên ava heftreng

ên xemzebaz

nalîna me bigehîne

deşta sirûç û diyarbekirê;

û beriya mêrxasên berazan;

û kalîna berxan

tev şehîna hespan

li me vegerînin.



bilûra min, binêre û bibihîze!

roj çû ava,

stêra êvarê bû geş,

kolosên çiyan ên gewr

û hewraniyên wan ên sor û zêrîn

bûne çûn;

û pêlên ava şevê ên reş

ketine deşt û newalan

heta rûyê gir û kepezan.

di qeraca de

kevir piyê şevgera dixapînin

û bêdengiya şevê de

pêjna lingên mêrxasan tê.



bilûra min,

dengê xwe berde!

dinya, mîna zarokekî berşîr,

ket dergûşa xwe;

dengê xwe berde, bilûra min,

û jê re bilorîne,

xema wê birevîne!

bilûra min tu î.



xemrevîna terkeserên dinyayê;

û li rohelatî

dema ko dinya hişyar dibe

ji xew radibe

ji me re

strana azadî û serbestiya

kurdistanê

binehwirîne,

û dengê wê stranê, bila,

mîna tîrêjên rojê ên pak û zêrîn

bikeve nav dil û guhên me.

bilûra min,

tu î xemrevîna dilketiyên welêt.



Celadet Elî Bedirxan

(seydayê gerok)