Kategoriyan hilbijêre;

Tenê yên kurdî?:

Pêşîn yên:

Agahî: dema 2 an jî zêdetir kategorî hatin hilbijartin, bila mijar wan hemû kategoriyênku te bijartine, bihewîne an hema tenê yek ji wan kategoriyan bihewîne jî bes e?
Hemû an hema kîjan be:


8 mijar û 9 peyam
mewlûda melayê bateyî

mewlûda melayê bateyî

1. Hemdê bê hed bo Xudayê 'alemîn

Ew Xudayê da ye me dînê mubîn



Em kirîne ummeta xeyr-ul beşer

Tabi'ê wî muqtedayê namiwer



Ew Xudayê malikê mulkê 'ezîm

Daye me mîrasa Qur'ana Kerîm



Dînê me kir kamîl û nî'met temam

Ye'nî da me Ehmed û dar-ûs-selam



Ew Xudayê bê nezîr û zulcelal

Bê mîsal û bê heval û bê zewal



Raziqê bê dest û pa û mar û mûr

'Alimê sirra negotî der sudûr



Karîsazê bende û sultan-î-can

Rahîm û Rehman, letîf û mîhrîban



Asîmanê bê sitûn wî kir pedîd

Sûretê ba xal û xet wî aferîd



Hêvîdar in em ji te Şahê Kerîm

Îhdîna ya Reb sîrat-el-musteqîm



Nê ji me sûc û xeta tên û sîtem

Lê ji te îhsan û xufran û kerem



Ya Reb îmanê dixwazîn em mudam

Jêrê ala ya Muhemmed wesselam



Ger divêtin hûn ji narê bin necat

Bi 'işq û şewqek hûn bibêjin esselat



Ber tu ba da her zeman û an û hîn

Ey Muhemmed sed hezaran aferîn



Ey şefî'ê darû yê her 'îlletê

Dîde û bînahiya vê ummetê



Destigîr û mustexasê her dû kewn

Bo gunehkaran penah û puşt û 'ewn



Sellî ya Rebbî 'ela xeyr-îl-beşer

Ta hebin teyr û bixwînin ber şecer



Ew hebîbê rohnîya heft asîman

Herdû 'alem qalib, ew ruh û rewan



Xak-î-payê Ehmed ew Beyt-ul-Heram

Lew şerîf in Zemzem û Rukn û Meqam



Sellî ya Rebbî 'ela xeyr-îl-wera

Ma tesîrûş-şemsû fîs-seb'-îl-'ûlla



Fexrê Îbrahîm û Îsmaîl û Nûh

Mustefa yê bawefa yê bafitûh



"Ma remeyte îz remeyte" goşidar

Destê wî destê Xuda der kar û bar



Sellî ya Rebbî 'ela xetmîr-rusul

Ma yemûc-ûl 'aşîqûne fîs-subul



Ew kelîmê xweşnewayê çerx-î-tûr

Daxîdar im bo wî sîmayê bi nûr



Ey şefî'ê sahibê alayê hemd

Min hene bê hed guneh, nisyan û 'emd



Lê mi hêvî wasiq e dê ez feqîr

Jêrê alaya te bim roja 'esîr



Ger divêtin hûn ji narê bin necat

Bi 'işq û şewqek hûn bibêjin esselat



Her kesê gûhdarê Mewlûda Nebî

Dergehê mîzgînîyan dê lê vebî



Gotî wî Pêxamberê 'alî sifet:

Mewlûda min her kesê mezin biket



Ez şefî'ê wî me roja mehşerê

Dê vexwut ew tasek ava kewserê.



Serfê Mewlûda mi yek dirhem pere

Hemberî yek kohê zêrê ehmere



Fî sebîl-îllah bibexşî ber feqîr

Qedrê Mewlûdê bizanin hun kebîr



Hem ji bo Bekr û 'Umer hat ev xeber

Hem ji 'Usman û 'Elî çêbûn eser



Dîrhemek bêt serfê Mewlûda Nebî

Xêrekî mazin ji bo hasil dibî



Hem ji Şeyxan bû rîwayet ev xeber

Şeyxê kerxî, Fexrê razî, ba diger







Her kesê hazir biket ew yek te'am



Ba buxur û şerbet û qedrek temam







Gazî ket îxwan û hilbîtin çira



Bête xwendin Mewlûda xeyr-ul-wera







Tête heşrê ew digel xelqê berî



Ye'nî ba Pêxamberanî enwerî







Herçî bînît, hindî tiştê xwarinê



Dê mûbarek bît li ber vê xwendinê







Bête xwendin ger li yek sikke-dîraf



Dê mûbarek bin derahim bêne zaf







Bête xwendin ger li avê, yê vexwet



Rehm-î-nazil cumleyê 'îlett dibet







Her cihê lê bête xwendin rehme lê



Dê Melek bibin tijî wê menzîlê







Xanîyê lê bête xwendin ev sela



Dê bibîte ba'îsê def'a bela







Bo xudanê zadî yû bo hemnişîn



Her selatan dê bidin kerrûbîyîn







Dafi'ê cumle hesûdê çav xirab



Der mezarê sehle lê redda cewab







Pirr kesan dîtin keramat û eser



Ji xwendina Mewlûda xeyr-il-beşer







Her wekî hatîye gotin bê hîsab



Lê neşçm bêjim ji tetwîla Kîtab







Qedrê Mewlûdê nizanim bêjim ez



Lêk hişiyar bin nebîte cerge-bez







Ger divêtin hûn ji narê bin necat



Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat







Girtî yek qebde ji nûra Xwe Xuda,



Gote wê: "Kûnî Hebîbî Ehmeda".







Hêj ne erş û ferş û kûrsî û qelem



Hêj ne lewh û Enbîyayê muhteşem







Saliha tesbîh kir nûra şigerf



Şeş mîet elf û çihar û bîsti elf







Paşî bo wî çêkirî dwazdeh hîcab



Her yekî xwiştir ji yadî bê hîsap







Qudret û te'zîm û mînnet, merhemet



Hem se'adet hem keramet, menzîlet







Hem hîdayet hem nubûwwet, rîf'ete



Ta'ete yazdeh, şefa'et temmete







Her yekî westabû tê da çendî sal



Lê 'eded-mespare 'ilmê Layezal.”







Her yekî tesbîhekî xas û cuda



Daîmâ tesbîh xwendin bo Xuda







Paşî avête çihar behrê mezin



Wî Xuda yê “Layezalê” îns û cin







Behrê nusret, sanî behrê merhemeh



Behrê qudret, behrê îrfan, în hemeh







Çûn ji behrê me'rîfet ew hate der



Qetre jê werya bi îlham, ew qeder







Sed hezar û hem çihar û bîst-i elf



Her yekî bû yek Nebîyyê dil-şigerf







Paşê Wî çêkir ji nûra namiwer



Cewherek, lê kir nezer ew bû du ker







Nisfê ewwel dayê çavê heybetê



Nisfê sanî dayê çavê şefqetê







Nisfê ewwel bûye behr û her li vî



nê ji tirs û heybetê qet nanivî







Hem kelî ew behr û kef da û dûxan



Kef bûye erd û dûxan bû asîman







Nivîka di çêkirin jê çari çîz



'Erş û kursîyyû qelem, lewhê temîz







Hate emrê “Padîşahê Layezal"



Malîkul mulkê Celîlê Zul-celal:







“Ya qelem binvîs bi emrê Padîşah”



“Ez çi binvîsim? biferma ya Îlah!







Qale: "Ûktûb Laîlah îlla ene",



Hem Muhemmed Qasidê emrê min e.







Sacîd û bêhiş girî sed sali dî



Ser hilîna got Îlahî seyyîdî







Ez dizanim Laîlah îlla Tu yî



Ew Muhemmed hemberê îsmek bûyî







Kijke ya Sultanê ba cud û kerem?



Padîşahê sermedî got: Ya qelem.







Ger nebûya ew Muhemmed, lewh û 'erş



Min netîna ne wucûdê ta bi ferş







Ney tû ney Cennet û narê mezin



Cumle eşya min ji bo Wî çêkir in







Muhbetê hîngavt û şeq bû ew qelem



Ma li ser lewhê nivîsê dem bi dem







Serxweş û şûkranê Wî navê şirîn



Paşê ba îlhamê Rebb-êl 'alemîn







Gotî ewwel: -Ya Muhemmed Es-selam



Hem Eleyke gotî Rebbê “La yenam.”







Da cewaben 'en Hebîbê-l Îzzetê:



We Eleyke Es-selam û Rehmetê







Bûye Sunnet lew selam û redd e ferd.



Cûmle ehwal paşê hingê kirne erd.







Wî nivîsî pêkve Ummet qencîkar



Cennetîyyû 'esîyan dê biçne nar.







Ummeta Ehmed nivîsî ehlê Nûr



Ummet-un muznîbet-un Rebb-ûn xafûr







Cumleê ehwalê 'alem bêş û kem



Wî nivîsî borî yû hişk bû qelem







Ger divêtin hûn ji narê bin necat



Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat





Çûn îradet hate sultanê refî'



Çêkirî Adem bi vî şiklê bedî'







Emrî hate goşê Cibrîlê Emîn:



Qebde'ê bîne ji beyda'ê zemîn







Ew dilê erdê û hem hûsn û biha



Zîneta meknûn û dûrra bê biha







Hatî Cebraîl li ba emrê Letîf



Çengekî axê ji wê qebra şerîf







Girt û ba tesnîmê safî kir hevîr



Têkveda heta ku ew qenc bû xemîr







Bu wekî dûrra sipî wê se'atê



Xewte da der çûyibarê Cennetê







Emrê Cebraîl kirî paşê çûnan



Wê bi gîre der zemîn û asîman







Behr û berr û şerq û xerbê 'alemê



Hate gêran hêj ne behsa Ademê







Nê hezaran Salê çûne axîrî



Ew nebî bû Adem hîj av û herî







Paşî hingî xaliqê her sûretê



Çêkirî Adem bi destê qûdretê







Pif kirî ruhê xu ew bû nazenîn



Lew Melek hatin ji bo wî sacidîn







Bû xezîne ew ji bo dûrra yetîm



Danîye pişta wî ew Nûra 'Ezîm







Paşê bir avête baxê Cennetê



Xeyrî darê jê bixwe j' her nî'metê







Sef bi sef westane pişta wî Melek



Nazirê Nûra Muhemmed ew Melek







Gotî Adem ew Melaîk bo çi her



Wî li pişta min dikin daîm nezer







Rebbê 'alem gotî Adem ey mûlî



Tu ji bo Nûra Muhemmed hamilî







Ew Hebîbê Min di pişta te zuhûr



Lew Melek têne temaşeyê ji dûr







Gotî Adem ey Xuda wendî felek



Min divêtin bêne pêş min ew Melek







Hem bi fermana Xuda wê se'atê



Nûr ji piştê hate nîva cebhetê







Hin dibêjin hate tilya şahidê



Lê heqîqet her dizanitin Xudê







Mislê rojê hatîye ew ca felek



Hem teheyyur Adem û hindî Melek







Gotî Adem ya Rebb ew Nûra qebûl



-Ma te tiştek? Gotî Eshabê Resûl







Gotî Adem: -Ya Îlahî qenc e bêt



Bête tilyan her çi maye, Min divêt







Nûra bû-Bekir di wastayê 'Umer



D' bunser û 'Usman di xunser musteqer







Hate îbhamê dibên nûra 'Elî



Şu'lê da tilyan û Cennet muncelî







Hatî Hewwa û nezer da nûrî saf



Gotî: - Ya Adem çi nûre pir şefaf ?







Gotî Nûra yek Nebî yê mezin e



Seyyîd û hem serwerê nesla min e







Çûnkî bê emrê ji Adem bû zîhar



Nûr ji enyê hate piştê bû sitar







Nê ji darê xwarin herdu kan şîrîn



Hûlle ê Cennet ji bejnê da firîn







Îhbîtû mînha cemî'en hate emr



Adema dî pêkve lakîn bi sebir







Der „Seren" dîbê bi erdê ket girî



Çend salan rohnîkê wî bûne herî







Rohnîkê wî şîn kirin dar û nebat



Çûn di erdê da û pa û mayi mat







Pir girî û xweş girî bê hed gelek



Newhe ê „înna zelemna" çû felek







Rojekê ew der sûcudê bê mefer



Pir girî û hem li erşê kir nezer







Dît nivîsî „La îlahe-îlellah



Ba Muhemmed ba Resûlellahê Şah







Got: - bi heqqê an Muhemmed key, te, neqş



Wî kirî ba Îsmê Xu ber saqî 'erş







Tu bi xufranê min ê bêçare, ah.



Hate Cebraîl li ba emrê Îlah







Ser hilîne Adema 'Efwa Celîl



Bo te hat û rabe ey zîba cemîl,







Hurmeta navê Muhemmed an Resûl



Tewbeya te bû qebûl û her qebûl.







Ger divêtin hûn ji narê bin necat



Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat







Çûn ji Adem nûra Ehmed bû cûda



Hate puşta Şîsê burhan-ul hûda







Hate eslabê bûtûnî tahir e



Qet nebû yek jî, xerab û facir e







Fewqê 'Ednan ta ji Adem îxtîlaf



Tê heye lew bî tîfaq e ev mesaf







Jêrî Ednan ta ji 'Ebdullah guhest



Bîst û yek babin, hemî rast û durust







Hin yekî ‘Ednan û Me'd û hem Nezar



Mudr û Îlyas in bizan ey goşîdar







Mudrîke paşê Xûzeyme taze 'eyş



Hem Kenen e paşê Nedr e bû Qureyş







Malîk û hem Fehr û Xalîb hem Lûwey



Ke'b û Mûrre hem Kîlab û hem Qusey







Hem ji puşta wî Quseyyê pak û saf



Ew emanet hate nik 'Ebdûlmenaf







Hem ji nik 'Ebdulmenaf ew muxtefî



Hate pişta Haşim ew Nûra sefî







Hem ji Haşim bû emenet munqelib



Hate bû mêhvanê 'Ebdulmuttelib







Sîlsîla wî ta bi Adem da û bab



Pêkve di biçne bihîştê bê hîsab







Ger divêtin hûn ji narê bin necat



Bi 'işq û şewqek hûn bibêjin esselat







Hem ji Abdûlmuttelîb bû hamîle



Fatîme hem mûdde teş bû kamîle







Ji bo Abdullah bi hûkmê sabîqe



Nûra Ehmed der cebîneş barîqe







Mazharê nûrâ Mûhemmed hatî ew



Pâk û nûranî mûeyyed hate ew







Girtî xwinê cûbbe ê yehya çûnar



Wê demê bû yek şehîdê bê şûwar







Hişkê bû ew xwinê birin rûzîgâr



Tâ wûcudê Abdullahê namîdâr







Taze bû ew xwin û mercân bune rêz



Rahibân got ay û way exbarê nêz







Wextê rabit Ehmedê alî alem



Nasixê tewrat û încil û sanem







Hat xudanê seyf û Qur’ana mûbîn



Xwinê Yehya bû nîşana wî yeqîn







Lêk vegeryan hem sûal û hem cewab



Way û weylê kefte nav ehlê kîtab







Wan yeqî kir Abdullah hate wucûd



Ba’adawet qast kirin qetla wî zûd







Ger divêtin hûn ji narê bin necat



Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat





Ehlê kizb û ehlê zûr û îftira



Çendî carân hatine um-mûl qura







Abdullah der hivzê sultanê wedûd



Nûra Ehmed dafi’ê şerrê yehûd







Abdullah mezin bu ba nâz û delal



Canê Abdûlmuttalib ew meh û sal







Xweş divê babê azîzê maderê



Rohnîya malê û zîba esmerê







Şikl û sîma mislê bedrâ asîman



Nazik û ranâ û nûra xanedan







Dîlber û mehbûb û şîrîn wek şeker



Herkesî ew dî û dil lê bu duker







Dohtî çâkanî kureyş û hem ereb



Muntezir bun pêkwe bo wî roz û şeb







Her yekî hîvî dikir ew bit qebûl



Ba yekî wî qet neda meylâ wusul







Bu di aza ew ji fikrî în û an



Yumnî nûra Ehmedî bûba sîban







Rojekî wî gote babê ey emîr



Saeta ez biçme betha û sebîr







Min ji piştê tê te der nûrek mezin



Radibitê ser serê min ew ji min







Ez di bînim minqasim bu ew duker



Yek di şerqê yek di xerbê çuye der







Tête vehcespân û çapûk bide reng



Tête ser yek mislê ewrê taze reng







Ez dibînim asîman buye dû şeq



Radibit ew nurê ta bi heft tebeq







Tête veh-fil- halî zanalî maqam



Ez dibînim tête piştamin temam







Seata rûnim li ser mehda zemîn



Min acaîp tête pêşmin aferîn







Hem ji erdê tête semê ev kelam



Wî digelte Ehmed wes-selam







Her çi darê hişkê ez çume binî



Bu hîşîn kesk ji bekan pir xenî







Bû sî û sewan li ser min nagîhan



Ez ku çum bu hişk û bê belk û xûsan







Ew remz û hale babo bêje min



Gote babî rohnîya çavê di min







Çavê min mizgîn l ite ey nazenîn



Dê ji te zahir bitin şahê emîn







Hêvîya min wasiqe Dê radibîtin



Ekrêmê alem ji te peyda bitin







Eşrefê mexlûk û siltanê cîhan



Dê ji te zahir bîtin bê şik bi zan







Min dîye der xewab û mame mûntezer



Ehmed ji pişta teye canê peder







Çûnkî Ebdillahê rabû pâkî zat



Xweş li qetla wî cihûdan kir xebat







Rahib û ehbar û hem ehlê kîtab



Ji agirê kerbê hemî bune kebab







Hatine heftê cihûd ez milkê şam



Taze beyat best û ehd dane temam







Cengî û merdê dila wer şûreger



Pêkve xwarin sund û bestên taze şer







Ta neêtê kuştin ew zîba heram



Yek ji me naêtê ax û milkê şam







Rahê sehra girt ewanê kîne dûz



Mislê kûndê her bi şev çune birûz







Zû gihîştin çune dorâ mekkihê



Ketne bestan mislê ava bin kehê







Da bibîn kengî dê bêtin firsatê



Newbedar ketne kenarê heyşetê







Rojekî wan di bi çolêde meşî



Talibê neçîr û ahûyê xweşî







Wan ku di raburî Evdillah çunan



Ba tenê tenha bi çolêde rewan







Firseta xwe dîn û rabun şûr û hesin



Çun di payde mislê gûrê dev bi xwîn







Ger divêtin hûn ji narê bin necat



Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat







Hem di wê rojê li sedyê bu weheb



Yanî babê Emîna alî neseb







Çun seda hat û weheb lê kir nezer



Hate Evdillahê qewmê xwînceger







Refde gûrkek hate berxê newciwan



Lê belê hişyare lê zîba şivan







Nagîhan fikrî weheb di ji asîman



Hate xwarê leşgerê rewhanîyan







Xeybeyanê keksê puşî gulîzar



Hatin û jêk rakirin ew tar û mar







Terfetûl eynê cihûd berbat kirin



Wan ji iqlîmê cîhan winda kirin







Seata sirrê ji xeybê dî weheb



Maye heyran û fe maye der eceb







Çun ji Evdillahê dît ew sir û hal



Xweş li lewhê dil nivîsî ev xeyal







Ger qebul ket min daye wî Emîna



Pak û masûmê hebîb û mûqîma







Ger divêtin hûn ji narê bin necat



Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat







Paşî wê sirra azîm û nûr û tab



Nazîlê qelbê weheb bu îttirab







Çapûk û çespan vegerya hate mal



Wî hîkayet got ji bo mala xwe hal







Hem hîkayet ji bo zewcê weheb



Hem keramet hem ji cenga bûl-eceb







Gote zewce qence qasit bî ji min



Rabî bî çî xanedana der mezin







Bêje Evdilmittalîb min Emîna



Wê li nîk zîba afîfa mûqîna







Gotî Evdillah bi bitin ew qebûl



Temşîyet dê bit û çê bît usûl







Nazik û sîma xweş dîlber ewe



Layiqê wî babê ta wî her ewe







Hatî Evdîlmûttalîb kir ba xeber



Hem di Evdillahi hûbbê kir eser







Gotî dayê rabe ey zîba xîsal



Zewceyê bo min bi xwaze bes delal







Ba cemal û ba kemal û ba edeb



Xweş eda şîrîn lîqa alî neseb







Zu di rabu Fatîma dil şadî man



Mazirê ber suretê gûlçehre kan







Pir şepal û gûl rixanê taze eyş



Sakînanê perdeyê alê qûreyş







Dil newa û pêkve naz û qende leb



Kes nedî şîrîntir ez binta weheb







Emîna gûl bu di gûlzarê cemal



Hûsnî û bê hed qad û qamet ittîdâl







Dê çi bêjim ez cemal û marîfet



Walidê Ehmed bese her ew sifet







Fatîma dît û vegerya da mina



Gote Evdillahê behsê Emîna







Mislê wê nebûn şepal û nazenîn



Nê di dînyê ne di firdewsa berîn







Carîdî çu dît û ew nazik nîhal



Lê vegera babetin herdû heval







Hate Evdilmuttalîb rakir ji mal



Çun ji babê xwestin ew ranâ şepal







Weqîyek zîv û weqîyek zeheb



Sed şitûr sed pez e wî dane weheb







Sed beqer cûmle ciwan û samîne



Bu hinarên pêkve nexta Emîne







Hate Evdilmuttalîb vê seatê



Kir tedarîk kar û barê dawetê







Çêkirin zâd û teamam bil-eceb



Hem qureyşî xwendin û hindî ereb







Emîna xemlê ji rengê gûlşenê



Zend û bazin rêştine ji rengê hinê







Xweş newa û xweş eda hatin ereb



Cuma bu ew şeb nehê mahê receb







Wê şevê anîn nîkah û aqdê best



Bûk û zava mane şerbet dane dest







Der Mekkê meşhûrî bu ev gotina



Evdillah zavaye bûke Emîna











Hesret û kerbî hemî berbat kirin



Wê şevê sed jin temamî jê mirin







Bû û zava herdû çune xelwetê



Şahîyane kefte baxê cennetê







Zu di ridwanê vekir babê cinan



Daketin dergehê nîran nagîhan







Hur û xîlman û çem û teyr û nebat



Hatine hemd û senayê xweş lûxat







Ez demê can bexşî cîbrîlê emîn



Mijde da ehlê semawat û zemîn







Rabê mizgînî bibe ji mexlûqan re

Ji asîman û erdê ta teht-es-sere



Xûlxulê peyde bu der heft asîman

Sewtê tesbîhê melek çu lamekan



Hate xwarê Cebraîl û mijde da

Keksê alâ yek li banê Kabê da



Mijde da mexlûqê ha ê behr û ber

Cûmle heywanetan zanî ev xeber



Xweş nîda hat ez yesar û meymene

Nura Ehmed hatî çu nîk Emîne



Hatê nuranî şef-îl mûznîbîn

Hatê xeyr-ûn-nasê xetmûl mûrselîn



Wê şevê hindî sanem bun sernûgun

Textê İblîsê leîn buwa ji gun



Lew li ser suret revî teşbîhê mar

Hate gohê bo qûbeysê kir hewar



Zûryeta wî cûnle hatin bê newa

Ew çi hale bêje me wî gote wa



Lew li min çêbuye tirs û zelzele

Ba Muhemmed Emîna bu hamîle



Hatî dewra Ehmedî dewra me çu

Lat û İzza dê bikat bê av û ru



Yek j ime êdî nehiştin bit eyan

Wî li me rê girt çuna asîman



Ronîya herdu cîhan û millatan

Ummeta wî çêtirîne ummetan



Hate xwin rêzê cîhan qir seffaq

Em ji deste wî hemî dê bin helaq



Dê çi bit halê me û tedbîr û ray

Ay û way û ay û way û ay û way



Hem di sûbha wê şevê dewlet fûzun

Textê şahanê cîhan bun sernûgun



Bê tekelûm ma devê hindî milûk

Şah eger hakim eger mîrê bilûk



Emîne gote şeş meh çune ser

Min ji hemla xwe nedî qet yek eser



Ger divêtin hûn ji narê bin necat

Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat



Paşî şeş meh gote min awazê xeyb

Min li te mizgîne Pakîze ceyb



Wî digel te xatemê peyxemberan

Nasixê herfa kîtab û defteran



Lê di xewnê de me dîtin bê eded

Enbîya û remz û nîşan û sened



Ewwela min dî ji min nurek diçit

Qesrê bûrsa min ji Eqsa wî didît



Mahî ewwel hatî Adem teyyîba

Kir selam û gote hemlê merheba



Mahî sanî hatî Şît ez meymene

Gote min mizgîn li te ya Emîne



Mahî rabi Nuh û Xamis Hud û hem

Hatine mizgînî da min ez kerem



Mahî sadis hatî İbrahîm Xelîl

Da min mizgînî ji wê hemlê celîl



Mahî sabi hatî İsmaîl zebîh

Mijde bexşî min ji wî hemlê melîh



Mahê samin hatî Mûsa ba wefa

İbşîrêya Emîne bil Mistefa



Mahê tasi hatî îsa ji asîman

Mijde da min hatî siltanê cîhan



Ew ku şeş meh çun ji hemlê mûnqelîb

Gote Evdillahê Evdilmuttalîb



Ba ticaret dê biçita semtê şam

Der Medîne bar bikî temr û team



Wê demê dê Emîna godek bibê

Yek ziyafet lazime dawet bibê



Evdillah an meh û ruwê gûlîzar

Der Medînê şerbeta mergê wexwar



Emrê Evdillahê bîst û pênc û sal

Burî û kir ji wê dinya îrtîhal



Çun ji Evdilmuttalîb ew waqîe

Herdu çavê Emîna bun damîe



Esmerê min ma ji xelkê karîwan

Hatine pey dane ew ruh û rewan



Kan habîbê min dilê min bu dûnîm

Ax û hesret godekê min ma yetîm



Dar û ber bo wî girîn wê seatê

Av û ronîk nedînê qet mûhletê



Hem melek rabûn û gotin ya kerîm

Nê hebîbê te Mihemmed ma yetîm



Malikê milkê ezîm da ew cewab

Çêtirim bo wî ji xeyra dê û bab



Ey xwedawendanê aqlê mûsteqîm

Kes nizanit qiymete dûra yetîm



Ger divêtin hûn ji narê bin necat

Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat



Ez rebî-ûl ewwela şeb ruşene

Heştê şev burîn li helmê Emîne



Ya nehê zail jbu ji tirs û xena

Ya dehê bu mijdedar xîf û mîna



Yanzde hem bu xûlxûl û awaz û hem

Zimzima tesbîh û hindî der herem



Diwanzde hem hil bu şemala dewletê

Emîna mabu tenê der xelwetê



Wê şevê der Kabê Evdilmuttalîb

Mabu bo tamîra erdê mûxelîb



Emîna got mam bi tenî bê mêr û jin

Ez demek tirsam û lerze hat emin



Min dî xanî ronî bu xayet belê

Çarî jin hatin ji riknê menzelê



Ba cemal û hisn û nuranî qemer

Hûlleyê istebreq û sûndûs li ber



Leleha têr ew ji ava kewserê

Zûlfîha sed tena dane enberê



Bejn û bala ser û sîmayê şefaf

Min şibhandin tuxmeyê Evdilmenaf



Yek li destê rastê hat û yek li çep

Yek li pişt û yek li pêş min ba edeb



Ew kî bun Hewa û Sara Asîye

Yek li pêş min Meryema îmranî ye



Meryemê hisn û melahat zêde bu

Palveda bu ew ji bo min tekye bu



Nagîhan bu zimzim û tesbîh û deng

Ba lûxathayê muxtelîf reng û reng



Rast û çep min di kewakip têk firin

Qafê ta qafê cîhan bu enwerîn



Pêkve dinya min dî buye qûrsê nur

Meşriq û mexrib didîtin min ji dur



Keskê alâ yek di xerbêda me dî

Yek li şerqê yek li banê Kabê dî



Emrê Cebraîl kirî mîrê mezin

Mijde da ehlê semawat û zemîn



Daketin dergahê nîran bê guman

Şahîyane hur û wîldanê cinan



Xûlxûlûn horî di qasrê cennetê

Kî dizanit kar û barê qudretê



Hatî Cebraîl melaîk fewce fewc

Çar kenarê mekkehê bune mewce mewc



Nagîhan ez tîhnî bum wê seatê

Min dî da destê min tasek şerbetê



Sipî û wek şîr şêrîn wek esel

Nê ji wê şî û esel bune mesel



Min wexwar û tîhnî çu filhal ji min

Teyrekî sipî hat û per malî di min



Wê demê min bu Mihemmed Mistefa

Nura can û madena sidq û sefa



Ger divêtin hûn ji narê bin necat

Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat



Cûmle zeretê cîhan da ev nîda

Kirne gazî pêkve gotin merheba



Merheba ey sirrê furqan merheba

Merheba ey derdê derman merheba



Merheba ey canê baqî merheba

Merheba ey işşaqî saqî merheba



Merheba ey alî siltan merheba

Merheba ey kanê îrfan merheba



Merheba ey şemsê taban merheba

Merheba ey canî canan merheba



Merheba ey qurret-ûl aynî xelîl

Merheba ey xasê mehbûbê celîl



Merheba ey rehmeten-lil-alemîn

Merheba ente şefî-ûl mûznîbîn



Merheba ey afîtabê bê zewal

Merheba ey mahê tabê lâyezal



Merheba ey bûlbûlê baxê wîsal

Merheba ey eşînayê zûl-celal



Merheba ey nurî xurşîdê xweda

Merheba ey tû ji heq nabî cuda



Merheba matlubê alem her tû wî

Merheba ewlâdê Haşem her tû wî



Merheba ey nura heq ra mazharî

Merheba ey ewlîyan ra serwerî



Merheba hatî şivanê ûmmetê

Merheba hat bo me nura dewletê



Merheba ey bedrê alem ya mûnîr

Merheba ey xelkê girtî destegîr



Merheba siltanê cûmle enbîya

Merheba ey nurê çeşmê esfîya



Ger divêtin hûn ji narê bin necat

Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat



Melayê Bateyî



03.03.2015 23:35 | xendekî

Hemûyan Bixwîne

Xêra xwe vê peyvê ji îngîlîzî wergerîne kurdî
destkol
dengdanên dawîn (yên din..)
pelûl [1]
Diranê feqîran di pelûlê da dişike....
tirşik translate [3]
Mirmirokî:kekremsî Mêrokî:erkeksî Mîrovokî, merivokî: însansi Tirş...
kerguh [3]
Ajalekî şêrîn e Ji bo "taybetmendiyên" wan gotine kerguh. Gu...
pelûl [1]
Ez pir jê hez dikim li jor nivîskar gotiye xwarin û şêraniya pîr û ka...
pelûl [1]
şêranîya ku bi ard-arvan û av û şekir çêdibe. kesê bixwaze kare ji dêl...
belki ev jî bala te bikişînin
» mewlûda melayê batê
» melayê cizîrî û tirk

Kategoriyên mijarê::
nivîskarên ku li vê mijarê nivîsîne


sitemap
reklamokên beredayî