1. Navê helbesteke arjen arî ye.



Hez



li hezê digerim bi dilekî mişt hez

nebînim, bi ser ve nebim jî ez

ez ê ji dû venegerim...



li hezê digerim, hezeke wusa:

safî, sebîl... ne miqabili tiştekî...

û henûn henûn, mîna ya mindalekî:

dibînim heza berxikê l' dû makê ...

dinêrim li çivîkê hêlîn li ber helakê!



ez ê bi ser ve bim, nizanim...

ya ku zanim; hez nebe, heyat gwîzeke pûç e.

hez nebe; jiyan goka li ber devê qalûç e:

eware eware, derbeder

li ser kevirekî xwelîser, ji qalûç re qûç e!



li hezê digerim

di dilê welatekî de li vî diyarî

min ji welatekî hez kir, hinekî ji j' vî bajarî

û paşê, dîsa ji welatekî: mîna nanekî çar parî!..



tavildê welatê ku ev çend min jê hez kir; ji êşa pir, ji giriyê pir, mirinên pir... hezê li şûntaziyekê ew terk kir, û wî jî hez bi gorî xwe kir bi yek carî!



li hezê digerim, niha...

dizanim; dengê xwezayê ye hez

herikîna avê, guvîna bê, xuşîna spîndarê...

min xezalek wenda kir li vê pesarê:

dildarên xakeke nebedî bûn

di şiveriyên çiyayekî de, vê berêvarê!



Arjen Arî